İşgalci İsrail’in İsmail Heniyye’yi şehit etmesinin ardından yerine Hamas’ın lideri olarak hareketin Gazze Şeridi sorumlusu Yahya İbrahim Sinvar seçildi. Gazze İslam Üniversitesi Arap Lisanı Edebiyatı mezunu Sinvar, Gazze Şeridi’nin güneyinde yer alan bir mülteci kampında büyüdü. Fakat Her Filistinli üzere onun da yolu İsrail hapishanelerinden geçti. 4 sefer ağırlaştırılmış müebbet alıp, 23 yıl mahpus yatan Sinvar, çeyrek asırlık hapishane günlerinde, şahsi anılarını, acılarını ve umutlarını “Diken ve Karanfil” isimli romanında topladı. “Bu kitap temelde gerçeklere dayanıyor olsa da anlatılanlar ne sırf benim ne de belirli bir şahsın öyküsüdür. Anlattıklarımın hepsini ya şahsen yaşadım ya da onlarca yıldır sevgili Filistin topraklarında bunları teğe bir yaşayanların ağzından dinledim” diyerek sunduğu kitabında, Filistinlilerin eşsiz kıssası anlatılıyor.
ZULÜM 7 EKİM’DE BAŞLAMADI
Vahdettin İnce’nin çevirisiyle Türkçeye kazandırılan eser, Ekin Yayınları tarafından 3 ay evvel basıldı. Sinvar’ın Hamas’ın başına geçmesiyle tekrar gündeme gelen romanda, 1967’deki Altı Gün Savaşları’nda yaşanan ağır mağlubiyetten, Aksâ İntifadası’nın bölgeyi sarstığı 2000’li yıllara kadarki süreçte Filistin halkının kesintisiz ve çok istikametli gayreti ele alınıyor. İşgal zindanlarında gardiyanların gözlerinden ve cellatların kirli ellerinden gizlenmeyi başararak gün yüzüne çıkan kitapta; arkası ardı gelmeyen ataklar, göçler, acılar, mahrumiyetler, hasretler ve orta sıra yüzleri güldüren sevinçler, düğünler, bayramlar içeriden bir gözle anlatılıyor. Sinvar’ın 300 sayfayı aşan kitabı, tıpkı kendisi üzere Gazze Şeridi’ndeki Şati Mülteci Kampı’nda yaşayan Ahmed’in gözünden, 7 Ekim’den evvel de Gazze’de ömür koşullarının ne kadar ağır olduğunu bir sefer daha hatırlatıyor.
ASLA ÜMİTSİZLİK YOK
Kitabın roman kalıpları içinde sunulduğunu, lakin klasik romandan farklı olarak çıplak bir gerçeklikle yazıldığını söyleyen mütercim İnce, içeriği ile ilgili şunları aktardı:
“Küllerinden doğmak yahut yokluktan varlığa çıkış diye anlatabilirim bunu. Evvel sesli itiraz eden, sonra eliyle engellemeye çalışan, bunun yarar etmediğini görünce taş atmaya başlayan, bu da yetmeyince ilkel imkânlarla silahlar icat edip karşı koymaya çalışan, sonra bunu geliştirip füze ve roketlere kadar getiren, lakin her seferinde dik duran, asla vazgeçmeyen, taviz vermeyen, geri adım atmayan bir haleti ruhiyenin somutlaştığını görebilirsiniz bu kitapta. En imkânsız halde bile güya filoları, uçakları varmış üzere direnç eden bir ruh hali. Asla ümitsizlik yok, umut olmasa direniş olmaz esasen.”
HER SUİKASTTEN SONRA BAYRAĞI BİRİ DEVRALIYOR
Romanın sonu, Yahya Sinvar’ın gerçek şahitliğinden bir sahneyle bitiyor. Romanın kahramanlarından iki çocuklu İbrahim, bir suikast sonucu şehit olur. Anlatıcı pozisyonundaki Ahmet, İbrahim’in çocuklarını omuzuna, kalaşnikofu da eline alarak ayağa kalkar ve “Her yeni kuşak sizinle savaşacak” bildirisini verir. Vahdettin İnce, “Bu sahneyi Sinvar’ın bir görüntüsünde izlemiştim. Gazze’nin merkezinde bir toplantı yapılıyor. Bu toplantıya bir şehidin çocuğu getiriliyor ve Sinvar, şehidin çocuğunu alıp öpüyor. Akabinde çocuğu omuzlarının üstüne koyup eline de kalaşnikofu alıyor. Kitabın son kısmı o sahnenin birebir birebiri. Her suikasttan sonra birisi o bayrağı devralıyor” diyerek romanın final kısmının esinlendiği sahneyi anlattı.
