İsrail askerlerinin Gazze Şeridi’nin güneyindeki Han Yunus’ta alıkoyduğu Sufyan Ebu Salah, sağlıklı formda girdiği “İsrail’in Guantanamosu” olarak isimlendirilen Negev Çölü’ndeki Sde Teiman “gözaltı merkezinden” ayağını kaybederek çıktı.
Saldırılardan evvel taksi sürücülüğü yapan, 4 çocuk babası 42 yaşındaki Ebu Salah’ın İsrailli insan hakları kuruluşu B’Tselem’in “Cehenneme güzel geldiniz” isimli raporunda yer alan tabirinde, alıkonulduğu sırada yaşadıklarına ait bilgi verdi.
Rapora nazaran, İsrail’in Gazze Şeridi’ne 7 Ekim’de başladığı akınlardan kısa bir müddet sonra Ebu Salah ve ailesi farklı yerlere göç etmek zorunda kaldı, son olarak Han Yunus kentinin batısındaki Emel Mahallesi’nde yer alan Harun Reşid Okulu’na sığındı.
İsrail askerlerinin 14 Şubat’ta kendisiyle birlikte onlarca Filistinliyi kaldığı okuldan alıkoymasıyla başlayan trajedi, Sde Teiman merkezine getirilmesiyle daha da müthiş hal aldı.
Ebu Salah, askerler tarafından bir kamyona nakledildiklerini; ellerinin geriden bağlandığını ve İsrail’deki bir sorgu merkezine götürüldüklerini anlattı.
Kendisini bitkin hissettiğini, ayaklarının hissizleştiğini fakat darbetmesinler diye hiç hareket etmediğini lisana getiren Ebu Salah, öteki bir yere götürüldüklerini, orada kıyafetlerini çıkararak mahkum forması giydirildiklerini aktardı.
“ASKERLER BİZİMLE ALAY EDİYORDU”
Alıkonuldukları birinci gün çakıl taşları üzerinde el ve ayakları bağlı formda kaldıklarını söz eden Ebu Salah, “Gece yalnızca 2 saat gözümü kapayabildim. Askerler ferdî bilgilerimizi alıp göz taramasından geçirdi sonra bana bir numara verdiler ve testler için beni doktora götürdüler. Askerler bizimle alay ediyor, gülüyorlardı. Doktor bana herhangi bir hastalığım olup olmadığını sordu, ben de olmadığını söyledim. Lakin iki gün sonra durum değişti. İki gün sonra bacağımda ağrı hissettim ve hafif şişmiş olduğunu fark ettim.” diye konuştu.
“YARALI BACAĞIMA VURDULAR”
Bunun üzarine durumu bildirdiğini aktaran Ebu Salah, şöyle devam etti:
“Gardiyandan ayağımı muayene etmesi için birini getirmesini istedim. Bir bayan asker geldi, doktora göstermek için iki sefer bacağımın fotoğrafını çekti ama rastgele bir cevap gelmedi. Bir hafta boyunca ağrılar çok şiddetlendi ve ateşim yükseldi.
Askerler beni minibüsle sorgu merkezi içindeki bir hastaneye götürdü. Yolda yaralı bacağıma cop ve silahla vurdular, acıdan bağırıyordum. Asker hangi bacağımın yaralı olduğunu sordu, sonra da o ayağıma sert formda vurdu. Askerler araçtan indirirken bile ayağıma ve başıma vurmaya devam etti. Yara kanamaya ve iltihap akmaya başladı. Tüm bunlara karşın bana ve aileme galiz küfürler ediyorlardı.”
Elleri, ayakları ve gözleri bağlı formda 2 saat kadar tabibi beklediğini; daha sonra onu bir yatağa oturtup kıyafetlerini çıkardıklarını lakin bağlarını çözmediklerini, bu sırada şuurunu kaybettiğini aktaran Ebu Salah, “Bilincim yerine gelince içlerinden biri ‘seni ameliyat ettik’ dedi. Gözlerim hala bağlıydı. Benimle konuşanın doktor mu hasta mı olduğunu bilmiyordum.” dedi.
Ameliyatla ilgili kendisine rastgele bir bilgi verilmediğini belirten Ebu Salah,”Bacağımın durumunu sordum, uygun olduğunu söylediler. Damardan ağrı kesici verip kan şekeri testi yaptılar. 3 gün sonra bacağımı temizleyip sterilize etmek için beni tekrar ameliyata aldılar.” bilgisini paylaştı.
“BAĞIRANI DAHA ÇOK DARBEDİYORLARDI”
Ameliyat esnasında çok önemli ağrı hissettiğini ve aç olduğunu belirten Ebu Salah, hiçbir şey söylemeye takati kalmadığını anlattı.
Orada yaklaşık 10 gün kaldığını, bu müddette yalnızca bandajların değiştirildiğini, göz bandını kaldırdığında dışarıda kemik ve sargı gördüğünü lisana getiren Ebu Salah: “Sonra beni kelepçeleyip, gözlerimi bağladılar. Askerler beni ambulansa bindirdi ve yol boyunca yaralı bacağıma darbetmeye devam ettiler. O kadar çok acı çekiyordum ki lakin bağırmadım. Zira bağıranı daha çok darbediyorlardı.” diye konuştu.
Hastaneye vardıklarında bir uzman tabibin geldiğini ve kendisine “ayağının kesilmesi ve bir ortopedi hekimine başvurulması gerektiğini” söylediğini aktaran Ebu Salah, askerlerin kendisiyle alay ettiğini ve doktora “bacağını kesmesini” söylediklerini anlattı.
“YA BACAĞIN YA HAYATIN”
Sivil bir hastanede oldukları için üzerini örttüklerini, askerlerin her daim yanında durduğunu ve kendisi için “bölücü” dediklerini söz eden Ebu Salah, “Ortopedi hekimi geldi ve beni muayene etti. ‘Ya bacağını ya da hayatını seçeceksin’ dedi. Bu hayatımda verdiğim en güç karardı. Bacağımın kesilmesine karar verdim. Yalnızdım yanımda konuşup danışabileceğim hiçbir yakınım yoktu bu da şaşkınlığımı artırdı. Operasyonun 5 saat süreceğini askerlerden öğrendim. Beni ellerim ve gözlerim bağlı bir halde ameliyathaneye getirdiler. 19 ya da 20 Mart’tı. Bundan sonra uyanıp bir bardak su istediğim dışında hiçbir şey hatırlamıyorum. Bana su getirdiler, akabinde oksijen ve kan ünitelerinin bulunduğu ambulansla askeri hastaneye götürdüler. Sanırım Necef’teki Sde Teiamn gözaltı merkeziydi.” biçiminde konuştu.
Ebu Salah, tekrar hastaneye getirildiğinde damardan iğne yaptıklarını; bandajı değiştirdiklerini, sarılı bandajın 5 gün boyunca ayağında kaldığını aktardı.
Tekrar gözaltı merkezine götürüldüğünü tabir eden Ebu Salah, burada muayene edilmediğini; uyumak istediği için iki sefer cezalandırıldığını; yarım saat tek ayak üzerinde durmak zorunda bırakıldığını söyledi.
Ameliyattan sonra çok şiddetli ağrıları olduğunu; ağrı kesici istemesine karşın getirmediklerini kaydeden Ebu Salah, “Yiyecek çok azdı. Üç küçük kesim ekmek, bir salatalık ve bir elma. Askerler beni banyoya taşıyorlardı bazen ellerinden yere düşüyordum; bunu kasıtlı olarak yaptıklarını düşünüyorum.” tabirini kullandı.
“ARTIK PARAMPARÇA BİR İNSANIM”
Filistinli Ebu Salah, 15 Nisan’da özgür bırakıldığı günü ise şöyle anlattı:
“Saat 02.00’ydi. Ellerimi ve gözlerimi bağladılar; koltuk değneği yahut tekerlekli sandalye olmadan tek başıma gitmemi söylediler. Sıçramaya çalıştım ancak düştüm. Sonra bağırmaya başladım.
Askerler beni ambulansa bindirdi, bir müddet sonra kendimi Kerem Ebu Salim Hudut Kapısı’nda buldum. Hudut kapısında BM vazifelileri de vardı. Beni Ebu Yusud Neccar Hastanesine götürdüler. Birtakım testler yapıldı yaklaşık bir ay sonra da dikişler alındı.”
“Ruh sıhhatim çok makûs. Artık paramparça bir beşerim.” diyen Ebu Salah, yaşadıkları yüzünden ağladığını, bir bacağını sebepsiz yere kaybettiğini lisana getirdi.
Sufyan Ebu Salah, “Herhangi bir hastalığım yoktu. Gözaltı merkezindeki tıbbi ihmal nedeniyle ayağımı kaybettim. Artık çalışamıyorum. Bütün gün çadırda öylece duruyorum.” dedi.
İŞKENCE VE İSTİSMARLA GÜNDEME GELEN MERKEZ
İsrail’in güneyinde yer alan ve alıkonan Gazzelilerin tutulduğu Sde Teiman gözaltı merkezi sık sık azaplarla gündeme geliyor.
New York Times gazetesinde geçen ay çıkan haberde, Sde Teiman gözaltı merkezinde alıkonulan Gazzelilerin etrafı açık bir alanda gözleri bağlı olarak günde 18 saate kadar elleri kelepçeli halde yerde sessiz formda oturtulduğu belirtilmişti.
Haberde, gözaltı merkezine getirilen Filistinli tutukluların burada 3 aya kadar kaldığı ve sorgulama süreçlerinde birçok kişinin insanlık dışı muameleye ve azaba maruz kaldığı kaydedilmişti.
Burada tutulan ve daha sonra özgür bırakılan kimi Gazzeliler, Sde Teiman’da maruz kaldıkları azapları lisana getirmişti.
Sde Teiman, 9 askerin Filistinli bir esire cinsel azap yaptıkları savıyla gözaltına alınmasının akabinde tekrar gündeme gelmişti.