Fehmi Koru*
Emniyet bu kere işi sıkı tutuyor galiba.
Sinan Ateş’in uğradığı suikast sonrasında birinci bakışta göze çarpan birtakım kusurlu tutumlar sergilenmedi değil; lakin isimli soruşturma yanlışsız istikamete evrildiği izlenimi vermeye başladı.
Cuma namazı sonrası Sinan Ateş’in mescitten çıkmasını bekleyen motosikletli infaz timinin iki üyesi de gözaltında. Bir milletvekiliyle birebir konutta yakalandıktan sonra Emniyet’te özgür bırakılması sağlanan zanlı yine gözaltına alınmış. Timi yollayan kişinin de yakalandığını biraz evvel öğrendim.
Savcılık da birebir hassasiyeti gösterirse günün teknolojik imkanlarıyla gerçekler ortaya çıkabilecektir.
Gelişmeler bu beklenti istikametinde olursa evvelki siyasi suikastlarda yaşanan gevşekliklerden farklı bir tabloyla karşılaşabiliriz.
Bir dostum suikastla ilgili birinci bilgilerden hareketle “Bu sefer farklı” yorumu yapmıştı bana.
Ona nazaran, aksiyonun cinayetle sonuçlanması misyonu üstlenen şahısların ummadığı cinsten bir dirençle müsabakasının sonucu olabilirdi. Bu hareket de son birkaç yıl içerisinde meydana gelen dövme yahut ayağa kurşun sıkma olaylarından biri olarak muhtemelen planlanmış, lakin Sinan Ateş çetin ceviz çıkınca hareket mevtle sonuçlanmış olmalıydı.
En son haberler dostumun kestirimi istikametinde. Dövmek yahut ayağa sıkmakla görevlendirilmiş tipler kurbanın silahına davrandığını görünce kaçmak yahut ölmek seçeneklerinden birine uğrayacaklarını anlamış ve ölmektense öldürmeyi tercih etmiş gibiler…
İdeolojik bir hesap sorma, ideolojiyle ilgisi bulunmayan birilerine ihale edilmişe benziyor.
Nitekim, motosikletli tiplerin Ankara/Mamak merkezli bir uyuşturucu çetesinin mensupları olduğu anlaşılıyor.
Tuhaf geldiyse gelmesin.
Son bir-iki yıl içerisinde meydana gelen dövme yahut ayağa kurşun sıkma olaylarının faillerinin ekseriyetle gölgede kalmasının sebebi de bu olabilir. Hareketi yaptığı için derdest edilen tiplerin ideolojik kimlikten mahrum, ismi kabahatlerden mahkumiyetleri bulunan bireyler olduğu görülünce, Emniyet ve savcılık ne yapsın, olayı sıradan bir hesaplaşma olarak değerlendirmişlerdir.
Dostumun öngörüsü bu yolda.
Yabana atılmayacak bir tez bu.
Eylem bu kere vefatla sonuçlandığı için, hem Sinan Ateş suikastında hem de daha evvelki hareketlerde varlığı fark edilen baş karıştırıcı ögeleri anlamak da kolaylaşıyor.
İhale aksiyonlar bunlar…
Bu da bana uzun yıllar öncesine ilişkin memleketler arası bir hareketi hatırlatmakta.
Mehmet Ali Ağca’nın 1981 yılında Roma’da Papa 2. John Paul’u öldürme teşebbüsü eylemini…
O hareket, gayesinde Papa olduğu için, milletlerarası ilgi görmüştü. İtalyan polisine uzman öbürleri da katıldı ve hepsi birden gerçeği ortaya çıkarmaya çabaladılar.
Çabaladılar da ne oldu?
En anlaşılmayan taraf, Türkiye’de gazeteci Abdi İpekçi’yi öldürmekten yargılanırken askeri cezaevinden firar etmeyi başarmış, çok sağcı görüşlere sahip bir militanın, neden Papa’yı gaye seçtiği muammasıydı.
İlişki kurulamıyordu. Yargı sürecinde de o bağlantı kurulamadı. [Muhtemelen Ağca da bu misyonun kendisine neden verildiğinden haberdar değildi.]
Vatikan da kendi paralel soruşturmasını yürütüyordu ve bununla görevlendirilen zekası olağanın üstünde genç bir rahip bulgularını Papa’ya sunmuştu. O genç, rahiplik yemini etmeden evvel CIA’de çalıştığı için, oradan da yardım alabilecek biriydi. Soruşturması sonunda ortaya çıkardığı tabloya nazaran, aksiyon Vatikan-içi bir çatışmayla ilgiliydi ve Papa’yı suikastla öldürtmeyi bir Fransız Başpiskopos planlamış, fakat infaz Avrupa’da da dernekleri bulunan bir Türk örgütüne ihale edilmişti.
Hıristiyan aleminin temsilcisi Vatikan, Papa’yı öldürme teşebbüsüyle ilgili raporu CIA irtibatı sebebiyle açıklayamıyor, fakat gerçeği bildiğini de duyurmak istiyordu.
Çare, kendisi de Katolik olan, daha evvel Papa John Paul’ün hayat kıssasını kitaplaştırmış, ek iş olarak romanlar yazan Polonya asıllı Amerikalı gazeteci Tad Szluc’u devreye sokmaktı.
Tad Szluc ‘Papa’yı Öldürmek’ isimli (To Kill the Pope) romanıyla bunu yaptı.
En yeterlisi bu bahiste yazdığım 2000 tarihli eski yazılarımdan birinin bir kısmını buraya aktarayım:
Eski bir yazımdan:
“Romanlarda anlatılanları gerçek sanan saflardan değilim elbette; edebiyat yapıtları bildiğimiz gerçeği değil müellifin zihninde canlandırdığı gerçeği anlatırlar… Lakin, Szulc, romanını okuyanları sonunda uyarıyor: ‘Okuduğunuz bu kitap bir roman. Lakin, gerçek olaylara, bulgulara ve şahıslara dayanıyor… 13 Mayıs 1981 günü Papa John Paul’e suikast teşebbüsü sonrası Vatikan’ın ricası üzerine başlatılan saklı komplo soruşturmasının bulgularını yansıtıyor. Soruşturma, İtalyan hükümeti ile memleketler arası istihbarat ve güvenlik güçlerinin, karmaşık sebeplerle, mevzuyu daha fazla kurcalamama kararı almalarından sonra başlatıldı.’
Szulc, ‘Neden olayı soruşturma raporunda olduğu üzere düz anlatımla aktarmadın?’ sorusuna yanıt olarak, ‘Gizli kalmak üzere girişilen bir soruşturmaydı, Papa’nın biyografisi üzerinde çalışırken bulguları ele geçirdim, ancak kaynaklarıma ziyan vermemek için olanı roman biçimine soktum’ diyor… Vatikan’ın yalnızca düz bir tetikçi olduğu ortaya çıkan Ağca’yı ölünceye kadar cezaevinde tutmaktan vazgeçip affı gündeme getirmesini de soruşturmaya bağlıyor Szulc…
Malatyalı Ağca’yı Roma’daki St. Peter Meydanı’na götüren serüven aslında kolay ve Vatikan içi güç hengamesine dayanıyor… Romanda Başpiskopos Leduc ismi verilen bir Fransız rahip ve müritleri, Papa’nın kimi temel görüşlerini beğenmiyor ve onun Vatikan’da kalmasının Katolik inançlarını soysuzlaştıracağını düşünüyorlar. Yoldan çıkmış papa için buldukları devayı iddia edebilirsiniz: Bedenini ortadan kaldırmak… Fakat, suikastın kendilerine kadar izlenmesini istemedikleri için patika yola sapıyorlar… Müellifin tabirleriyle, ‘Köktendinci Katolikler’, Fransa’nın güneyinde yaşayan ‘köktendinci Müslüman’ bir kümeyle temas kurup ‘din düşmanı’ birini ortadan kaldırmak üzere bir ‘ödünç tetikçi’ aradıklarını söylüyorlar… Periyot 1980 öncesidir, unutmayalım… Ağca, üyesi olduğu örgütün sağa sola ödünç verilebilen tetikçisidir yalnızca…
Romandaki bir çok karakter gerçek hayattan alınma. Papa’ya karşı suikast yapılacağını öğrenip Vatikan’a bildiren Fransız istihbarat örgütü şefi Alexandre de Marenches, gerçekte de bunu yapmış ve sonra karanlık bir biçimde hayatını kaybetmiş… Vatikan ismine olayı soruşturan, eski CIA casusu Cizvit rahip (romandaki ismiyle Timothy Savage), bir orta Ankara İlâhiyat’ta dersler veren, Vatikan’ın Dinlerarası Diyalog Konseyi eski başkanı Amerikalı Cizvit rahip Thomas Michel’i andırıyorsa da, Szulc, bu benzerliğe ‘Tamamen tesadüfi’ demekte… Papa’nın öldürülme buyruğunu veren Başpiskopos Leduc karakteri de, Vatikan’la önemli ihtilâfları olan 90 küsur yaşında ölmüş ‘Abbé Pierre’ miydi sanki?”
Papa’yı öldürme ihalesi bir Türk örgüte ve Ağca’ya kalmış…
Sinan Ateş’i cezalandırma aksiyonu de bir uyuşturucu çetesine ihale edilmiş…
Ağca Papa’yı öldüremedi, buna karşılık uyuşturucu çetesi ayağına sıkmakla yetinecekleri maksadı öldürdü.
Yazdığım bir senaryo mu?
Size o denli gelebilir.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.