Çölaşan’ın Sözcü’de yayınlanan “Gökten ilahlar bile inse…” başlıklı yazısı şöyle:
“Sevgili okurlarım, bir seçimi daha geride bıraktık lakin yansımaları günümüzde sürüp gidiyor.
Daha da çok sürecek.
Siyasi kulislerle birlikte dedikodular da olabildiğince hızlı!..
Her baştan bir ses çıkıyor…
Özellikle CHP açısından bakıldığında durum bu türlü.
Herkes, bilhassa de siyasetçilerden kimileri konuşup duruyor, yanlışsız ve yanlış beklentiler, tenkitler bol kepçe piyasaya sürülüyor.
Fikirler, görüşler, iddialar, yakınmalar ve yergiler havada uçuşuyor.
İsteyen inkar edebilir fakat CHP hiç değilse şu günler itibariyle yine bölünmüş ve kesimlere ayrılmış durumda.
★★★
Hedef Kılıçdaroğlu ve partideki birtakım yöneticiler…
Bu olacaklar 14 Mayıs seçimleri öncesinde ortaya çıkmaya başlamış, muhalefetin az farkla yenileceği ve kimin cumhurbaşkanı olacağı belirli olmaya başlamıştı.
Gazetede seçim kestirimlerini ortamızda konuşurken bütün olumsuz olasılıkları gazeteci arkadaşlarımızla tekraren tartıştık.
Ancak bu kestirimleri yazıya dökmek kelam konusu olamazdı.
Örneğin Sözcü gazetesini okuyan yüz binlerce insanımız var. Pek çok mevzuda fikirlerimiz ve beklentilerimiz birebirdir.
Zaman gelince onlar bizim yazılardan etkilenir, vakti gelince biz onların kelamlı ve yazılı mesajlarından…
★★★
Seçimden çabucak evvel (tahmin bile olsa) bu hususları irdeleyen bir şeyler yazmak elbette mümkündü lakin muhalefet partilerine oy verecek büyük kitlelerde moral çöküntüsü yaratmak ve ümitsizliğe sürüklemek son derece yanlış olurdu.
Buna hakkımız yoktu.
Oysa karşı taraf açısından bakıldığında durum son derece farklı idi ve bu acı gerçekleri tekraren lisana getirdik…
Siyaseti cami avlularında, tarikat konutlarında ve pirlerin yanı başında yapıyorlardı.
Din ve Müslümanlık sömürüsünü ‘başarıyla’ kullanmaya devam ediyorlardı.
Medyanın büyük kısmı ellerindeydi.
O medyaya reklamlarıyla dayanak veriyorlardı.
Adına ‘AKP trolleri’ denilen bölümler güzelce coşmuştu.
★★★
CHP’ye bu açılardan bakıldığında ise durum 180 derece farklı idi…
Üstelik seçim sandıklarına tez ettikleri üzere hükümran olamadıkları oy tasniflerinden sonra uygunca ortaya çıktı.
Şimdi kendileri de bunu itiraf etmek zorunda kalıyor.
Ama CHP’nin bence en büyük yanlışı, memlekette ismi bile geçmeyen, birçok tabela isimlerinden oluşan küçük partilere sağlanan imkanlardı.
Hepsi CHP listelerinden milletvekili olmayı başardılar!..
Ve artık birleşip Meclis’te farklı bir küme kurma hazırlığındalar!
Bu yeni oluşacak kümeye hepsi de CHP listelerinden seçilen 30 dolaylarında milletvekili katılacak… Ve tamamı herhalde, bilhassa anayasa üzere değerli mevzularda AKP doğrultusunda hareket edecek.
★★★
İtiraf etmek gerekir ki bizim muhalefet medyası bu olacakları, öbür bir deyişle işin sonunu görmekten uzak kaldı.
Kimse kimseyi artık suçlamaya kalkışmasın, işin özü budur.
Kendi adıma söylüyorum, işin bu küçük tabela partileri boyutunu ne yazık ki ıskaladık…
Yine bilhassa vurguluyorum, çoğumuz altılı masa olayına takılıp kalmıştık. Oradan olumlu bir şeyler çıkacağını umuyorduk.
Kılıçdaroğlu ne yapsın!..
Elinden gelen çabayı gösterdi.
O koşturup dururken bugün kendisini eleştirenlerden hiçbiri ihtarda bulunmuyordu.
Genel Başkan’ın yanılgıları ve yanlışları elbette vardı ancak hiç kimse (belki de haklı olarak, moral bozmasın diye) bunları lisana getirmiyordu.
Belki herkes tıpkı şeyi düşünüyordu…
“Seçim öncesinde konuşur ve eleştirirsek partiye ziyan vermiş oluruz.”
★★★
Muhalefetin karşısında “Devlet” vardı…
Siyasette devletle gayret etmek güç iştir. Hele bugünkü iktidar gibi bir parti devletiyle aşık atmak kolay iş değildir.
Bütün bu olumsuz şartlara rağmen Kılıçdaroğlu tekrar de yüzde 48 oy aldı.
CHP’de bundan sonra neler olacağını şimdiden kestirmek mümkün olmasa da, Kılıçdaroğlu’nu her bahiste tu kaka ilan etmek yanlıştır…
Hele kalleşlikler, siyasi hırslar ve geriden vurmalar…
Zira mağlubiyetten sonra devreye girip konuşmak kolaydır lakin etik değildir.
Şimdi hiç kimse ortaya çıkıp “Siyasetin gereği budur arkadaş” demeye lütfen kalkışmasın.
Türkiye’nin şartları aşikâr, demokrasimizin de belirli.
Böyle başa bu türlü tarak!..
★★★
Düşündükçe kendi kendime söyleniyorum…
“Gökyüzünden ilahlar bile inseydi Kılıçdaroğlu ve partisinin bu seçimi, motamot evvelki seçimlerde olduğu üzere kaybedecek olması çok büyük olasılıktı. Bu şartlarda yüzde 48 düzgün bir sayıdır lakin önümüzdeki beş yıl daha ne yazık ki buharlaşmıştır…”
Haklı mıyım haksız mı?”
HAKKIMIZ YOKTU DEDİ, SONER YALÇIN’IN YAZISI AKILLARA GELDİ
Çölaşan “Seçimden çabucak evvel (tahmin bile olsa) bu mevzuları irdeleyen bir şeyler yazmak elbette mümkündü ancak muhalefet partilerine oy verecek büyük kitlelerde moral çöküntüsü yaratmak ve ümitsizliğe sürüklemek son derece yanlış olurdu. Buna hakkımız yoktu.” diyor.
Ancak, Soner Yalçın’ın 24 Mayıs 2022 tarihinde yazdığı yazısı ise tam olarak şöyleydi:
“Kılıçdaroğlu, Cumhurbaşkanlığına aday mı?
Hafta sonu yapılan Maltepe mitinginde “adaylığını üstü örtülü duyurdu” deniyor.
Son günlerde yapılan etnik kimliği üzerine polemikler bu iddiayı güçlendiriyor (Kılıçdaroğlu’na -etnik kimliği nedeniyle- “Türkiye’nin Obama’sı” diyebilir miyiz?)
Gittiğim her yerde Kılıçdaroğlu “aday olmalı mı”, “aday olmamalı mı” tartışmaları yapılıyor. Ki seçime bir yıl kala bu tartışmalardan uzak durmak imkânsız hale geldi.
Herkes tek soruya odaklanmış durumda: “Kılıçdaroğlu kazanır mı?”
Haklılar. Siyaset, sonuç odaklıdır. Temel amacı, kazanmaktır…
Ben ise soruya tersten yaklaşıyorum. Şöyle:
Tarih, 18 Haziran 2023. Sandıkları açıldı. Sonuç belirli oldu: Kılıçdaroğlu kazanamadı!
Kutuplaşmanın/ çatışmanın doruğa çıkacağı/çıkarılacağı seçim sonucunda Kılıçdaroğlu galip gelmezse ne olacak?
Kılıçdaroğlu için bu sıradan seçim değil kuşkusuz:
–Ekmeleddin İhsanoğlu‘nu aday gösterdi, kazanamadı.
–Muharrem İnce‘yi aday gösterdi, kazanamadı.
Kazanılamayan genel seçimlere yahut referandumlara hiç girmeyeyim…
Ve artık de kendini ortaya koyuyor…
Peki, 2023 Cumhurbaşkanlığı seçimini Kılıçdaroğlu kaybederse ne olacak?
Bakınız:
Yazdıklarımdan yola çıkarak Kılıçdaroğlu adaylığına karşıyım manası çıkarmayınız. Samimi olarak yazıyorum; Kılıçdaroğlu’nun aday olup kazanmasının Türkiye’deki kutuplaşmayı bitireceğine, sağduyunun ülkeye hâkim olacağını düşünüyorum. Hele son periyottaki neoliberalizm karşıtı kelamlarını alkışlıyorum…
İÇİMİ KEMİREN SORU
Evet:
Kılıçdaroğlu’nun CHP’nin başında olmasının toplumsal barış için yararlı olduğuna inanıyorum.
Kılıçdaroğlu; insani, hukuksal, ahlaki bedelleri hep üstün tutan/ yücelten bir siyasetçidir.
Saygındır. Dürüsttür. Mütevazidir. Çalışkandır. Anlayışlıdır. Mazlumun hep yanındadır…
Eminim seçilmesi halinde, çatışmaları iyi yöneten kabiliyetiyle- bir sakin güç olarak Türkiye’ye uygun gelecektir.
Ancak… İşte o soru daima içimi kemiriyor: 2023 Cumhurbaşkanlığı seçimini kazanamazsa ne olacak?
Salt siyasi hayatı bitmez. Hakaretlere, taarruzlara uğrar. Ağır iftiralar ile karşılaşır. Yıllarca sürecek komplo teorilerin merkezinde yer alır. Ağır bedeller öder. Ömrü allak bullak olur…
Bu sonuçların sebebi, ülkenin bugün geldiği/getirildiği siyasi travmadır!
Ağabey üzere sevdiğim, ülkenin faydasına olacak bir siyasetçinin bu hale düşmesinden endişe duyuyorum. Bunu kimse görmüyor mu, hissetmiyor mu? Kimleri yalnızca koltuk kapma peşinde mi?
Şurası gerçek; Ekmeleddin İhsanoğlu yerine 2014 yılında kendi aday olup kaybetseydi; bunun sonucu 2023 seçim yenilgisi üzere olmazdı. Durum bugün çok farklı…
Kılıçdaroğlu’nun seçimleri/adayları daima kaybetti. Partisinin oylarını da pek artıramadı. Maalesef, bu kusurlar tekerrür etti! Ve, 2023’te -sembol olmuş Erdoğan karşısında- kaybederse bunun yaratacağı duygusal kırılma sel olup taşmaz mı? Bu sebeple diyorum ki; siyaset acımasızdır, Kılıçdaroğlu bu kere imkanı yok affedilmez. Yanılgısının cezası kıyamete kadar çektirilir…
2023 seçimi sıradan seçim değildir; başta CHP seçmeni olmak üzere muhalifler için “olmak ya da olmamak” ikilemi üzere algılanıyor!
EN GÜÇ SINAVI
Görüşüm şudur:
Türkiye’nin önümüzdeki periyotta Kılıçdaroğlu üzere değerli- tecrübeli başkana gereksinimi var. CHP’nin başında kalmaya devam etmesi ülkenin yararınadır…
Öte yandan:
Cumhurbaşkanlı seçimini kaybetmesi halinde sadece CHP seçmeni değil, siyaset de büyük darbe alır, muhaliflerin seçimlere olan inancı kaybolur, demokrasi yara alır, partisi bile dağılabilir…
Yani: 2023 seçimi yalnızca cumhurbaşkanını seçmeyecek, -örneğin- muhaliflerin anlayışına nazaran ülkenin kaderi oylanacak…
Böylesine sıkıntı süreçte Kılıçdaroğlu’nun kendini ortaya atmasının faturasını düzgün analiz etmesi gerekir. Onun için hayat memat sorunu Etrafındaki bir avuç insana inanıp kendisine yazık etmemelidir. Bilmelidir ki; sırf kendi aklına dayanan, kusurlardan kurtulamaz!
Toparlarsam:
Umarım, ben yanılıyorumdur.
Umarım, CHP genel merkezi yanılmıyordur.
Bu uyarıyı yazmak zorundaydım; aksi takdirde susarak ağabeyime karşı ikiyüzlü davranmış olurdum.
Bu yalnızca Kılıçdaroğlu’na bir kardeş tavsiyesidir; umarım en son kararını verirken bu yazdıklarımı da göz önünde bulundurur…
Şunu da eklemeliyim: Yazdıklarıma bakarak kimse niyet okuması yapmasın. Kalemim, ağzım, niyetim birdir benim… Her daim olduğu üzere kendime ziyanı olacağını bilsem de inandıklarımı yazdım.
Yalçın Küçük‘ün sözleri rotamdır:
-“Doğru peşinde koşmak, bir savaşa razı olmak manasındadır.”